ေဟာင္ေကာင္-ရန္ကုန္၏
ေၾကးမံု
EPN
ေဆာင္းပါး၊ ၾသဂုတ္ ၂၆
ရန္ကုန္ႏွင့္ေဟာင္ေကာင္သည္
ပထဝီေျမအေနအထားအရ တူညီေသာေနရာမွာရွိေနပါသည္။ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ကုန္းေျမကိုေက်ာေပးထားသည့္ဆိပ္ကမ္းျမိဳ႔ျဖစ္ပါသည္။
စီးပြားေရအရၾကည့္လွ်င္ နယ္ေျမ၏အေရးပါသည့္ ျမိဳ႔ျဖစ္ေနပါသည္။ တစ္ခုမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ပထမအၾကီးဆံုး
ျမိဳ႔ျဖစ္ျပီး ေနာက္ တစ္ခုမွာ ေက်ာ္ၾကားသည့္ “အေရွ႔တိုင္းက ပုလဲရတနာ” ျဖစ္ေနပါသည္။
ဇြန္လ(၄)ရက္ေန႔ထုတ္
ျမန္မာသတင္းစာ《ေၾကးမံု》မွာေဖာ္ျပထားသည္မွာ-၂ဝ၁၉ ခုႏွစ္မတ္လ(၃၁)ရက္ေန႔အထိ
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေသာႏိုင္ငံသို႔မဟုတ္ေဒသမ်ားအနက္ တ႐ုတ္ေဟာင္ေကာင္သည္
အေမရိကန္ေဒၚလာ (၈.၁၂၂၆၇)ဘီလီယံေရာက္ရွိေနရာအမွတ္စဥ္(၄) ေနရာမွာေရာက္ရွိေနပါသည္။ အဆိုပါကိန္းဂဏန္း
သည္ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္၊ ဂ်ပန္၊ အိႏၵိယစသည့္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကုိပင္
အျပတ္အသတ္ ေက်ာ္လြန္လ်က္ရွိေနပါသည္။ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံေရးမွာအထူးရင္းႏွီးနီးကပ္လ်က္ရွိ
ေနသည္ကို ဆိုလိုပါသည္။
ယခုရက္ပိုင္း
ေဟာင္ေကာင္မွာျဖစ္ပ်က္ေနေသာကိစၥရပ္မ်ားသည္ ရန္ကုန္ထိုမွ်မက ျမန္မာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတြက္
အေကာင္းဆံုးေသာေၾကးမံုတစ္ခ်ပ္ပင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ေအာက္မွာရွင္းျပပါမည္။
၁။ ေဟာင္ေကာင္သည္
အာရွတိုက္မွာပထမအၾကီးဆံုးေသာ ျမိဳ႔ၾကီးတစ္ျမိဳ႔ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုေဟာင္ေကာင္မွာမူ
စီးပြားေရးစံခ်ိန္စံညြန္းမ်ားတဟုန္ထိုးက်ဆင္းလ်က္ရွိေနပါသည္။
၂ဝ၁၉ ခုႏွစ္ပထမရာသီေဟာင္ေကာင္၏
GDP တိုးတက္ႏႈန္းမွာ(ဝ.၅%)ခန္႔သာ ရွိေနပါသည္။ စိမ္းက်ိမ့္ျမိဳ႔၏ တိုးတက္ႏႈန္းမွာ (၇.၆%)၊
ရွန္ဟိုင္း၏တိုးတက္ႏႈန္းမွာ (၅.၇%)၊ ေပက်င္းတိုး တက္ႏႈန္းမွာ (၆.၄%)၊ ကြမ္က်ိဳး တိုးတက္ႏႈန္းမွာ(၇.၅%)အသီးသီးရွိခဲ့ပါသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏
ပထမတန္းစားျမိဳ႔ၾကီးမ်ားသည္ အားလံုးကတည္ျငိမ္စြာတိုးတက္ေနၾကပါသည္။ ေဟာင္ေကာင္ တစ္ျမိဳ႔တည္း
ေနာက္က်က်န္ရစ္ေနပါသည္။
ေဟာင္ေကာင္မွာဘာေတြျဖစ္ေနသနည္း။
၂ဝ၁၉ ခုႏွစ္ထဲသို႔သတင္း
ဝင္ေရာက္ကတည္းက ေဟာင္ေကာင္မွာ အဆက္မျပတ္ဆိုသလို ကန္႔ကြက္ပြဲ လႈပ္ရွားမႈ မ်ား ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိေနသည္။
ထို႔အျပင္ ဇြန္လေနာက္ပိုင္းမွာ အျပင္းအထန္ဆိုးဝါး ေသာအေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိလာ ေနပါသည္။
ထိုမွ်မက အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ပင္ေပၚေပါက္လာပါေတာ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ နဂိုကပင္ ဆိုးဝါးေနေသာ
စီးပြားေရးအေျခအေနမွာ ထပ္မံထိုးနက္ျခင္းခံရပါေတာ့သည္။
ၾသဂုတ္လမွာ
အစြန္းေရာက္သမားမ်ားသည္ (၂)ရက္ဆက္တိုက္ ေဟာင္ေကာင္အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကို တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ေလေၾကာင္းလိုင္းေထာင္ခ်ီ ပ်ံသန္းမႈရပ္ဆိုင္ျခင္း ခံရပါေတာ့သည္။ ခရီးသြားဧည့္သည္ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာခရီးသြားအေႏွာင့္အယွက္ခံခဲ့ရကာ
ေန႔စဥ္ ကုန္စည္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္မႈေဟာင္ေကာင္ေငြ (၁ဝ)ဘီလီယံအထက္ဆံုး႐ံႈးျခင္းခံခဲ့ရသည္။
အစြန္း ေရာက္သမားမ်ားက ျဖန္႕က်က္ေသာ “ေဟာင္ေကာင္မလံုျခံဳ” ဟူေသာ လက္ကမ္းေၾကာ္ျငာမ်ား၊
ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအေပၚ ႐ိုင္းျပေသာအေႏွာင့္အယွက္အျပဳအမူမ်ား စသည္တို႔သည္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
ေလဆိပ္ႏွင့္ ေဟာင္ေကာင္၏ ဂုဏ္က်က္သေရပံုရိပ္ကိုျပင္းထန္စြာဖ်က္ဆီး ေနပါေတာ့သည္။
ေဟာင္ေကာင္၏မျငိမ္မသက္မႈကိုေလ့လာပါက
ဆူပူလႈပ္ရွားမႈတိုင္း၏ေနာက္ကြယ္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၏ အရိပ္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါသည္။
ေဟာင္ေကာင္《တာ့ကုန္းေပါင္သတင္းစာ》ၾသဂုတ္လ(၁၅)ရက္ေန႔၏သတင္းအရသိရသည္မွာ
ေလဆိပ္ကို ရပ္ဆိုင္းေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေသာအျပဳအမူမွာ ႏိုင္ငံျခားသားႏွင့္ဆႏၵျပသူတို႔သည္
ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ပုန္းလွ်ိဳးျပီး နီးကပ္စြာေဆြးေႏြးေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရပါေၾကာင္း၊ လက္ဟန္
ေျခဟန္ျဖင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားေပးေနသည္ကို ေတြ႔ျမင္ရပါေၾကာင္း၊ ေဟာင္ေကာင္အထူး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသ
ဥပေဒျပဳလြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ ျပည္သူ႔သစ္ ပါတီဥကၠဌယက္လ်ိဳ႐ႉးယိက အဆိုပါအၾကမ္းဖက္သမားမ်ား၏အျပဳအမူမွာ
အဖြဲ႔အစည္းက်က် စနစ္တက် စီမံေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ကာ သူတို႔ဆီမွာ အရင္းအျမစ္မ်ားအဆက္မျပတ္ပိုင္ဆိုင္ျပီး
လက္နက္မ်ားပင္ရွိေနပါသည္ဟု ေျပာၾကား သြားပါေၾကာင္း၊ နားလည္ေသာသူၾကည့္႐ံုမွ်ျဖင့္ သူတို႔၏ေနာက္ကြယ္မွာ
အလြန္ကြၽမ္းက်င္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းက စီမံညြန္းၾပာားေနကာ အလြန္ေတာ္ေသာဦးေႏွာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ေနျပီး
အလြန္ၾကီးမားေသာ ျပည္ပအင္အားက ေနာက္ကြယ္မွာ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးတြန္းပို႔ေနသည္မွာ ထင္ရွားလွ
ပါေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ သတင္းေဖာ္ျပထားပါသည္။
သူတို႔သည္
လံုးဝဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ဆႏၵျပေနစဥ္ အေမရိကန္အလံကိုပင္ ေျပာင္ေျပာင္ တင္းတင္း လြင့္ထုတ္လိုက္ပါေသးသည္။
အေမရိကန္အထက္လြတ္ေတာ္ဥကၠဌ
ေဖ့ေလာရွီး၊ လြတ္ေတာ္အမတ္လုပီေအာက္၊ ႏိုင္ငံျခား ေရးဝန္ၾကီး ေဟာင္းရွီးလာလီ၊《နယူးေယာခ္တုိင္းမ္သတင္းစာ》သတင္းေထာက္ဝမ္ဆြမ္းက်ိဳး
(Austin Ramzy)၊ “ CNN ႏိုင္ငံတကာ”ႏွင့္《နယူးေယာခ္တိုင္းမ္သတင္းစာ》သတင္းေထာက္
“Ezra” စသူတို႔သည္ ေဟာင္ေကာင္ အေရးအခင္းမွာ တရားဝင္ေၾကျငာခ်က္မ်ားထုတ္ျပန္ျပီး ေဟာင္ေကာင္အစြန္းေရာက္
အတိုက္အခံဆန္႔က်င္ဖက္ အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္သည့္အေမရိကန္သားမ်ားကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားပါသည္။
ေဟာင္ေကာင္ အေျခစိုက္ အေမရိကန္ေကာင္စစ္ဝန္က ေဟာင္ေကာင္အတိုက္ အခံအၾကမ္းဖက္သမားမ်ားႏွင့္
ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူကလည္း
ဝန္ခံသြားေသးသည္။
အေျခအေနအရပ္ရပ္မွာ
တေနရာဆြဲလိုက္လွ်င္ တစ္ကိုယ္လံုးသို႔႐ိုက္ခတ္သြားသည္ဟုဆိုသကဲ့သို႔ ေဟာင္ေကာင္ အ႐ႈပ္ေတာ္ပံုမွာလည္း
ျမိဳ႔တစ္ခုထဲမွသာကန္႔သတ္မေနပါ။ တ႐ုတ္အေမရိကန္ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲ၊ တ႐ုတ္ အေမရိကန္ ဘက္စံုယွဥ္ျပိဳင္ေရး
စသည့္ေနာက္ခံေအာက္မွာ အေမရိကန္က ေဟာင္ေကာင္ကို ႐ႈပ္ေထြးေစလိုသည့္ အေၾကာင္းရင္းေလာ့ဂ်စ္မွာ
အလြန္ပင္သိသာထင္ရွားလွပါသည္။
ယခုအေမရိကန္သည္
“အေမရိကန္သာလွ်င္နံပါတ္(၁)”ဟူသည့္ေဆာင္ပုဒ္ကို ကိုင္ေဆာင္၍ “အတူတကြ ေအာင္ႏိုင္ျခင္း
(win-win)”ဟူသည့္ေပၚလစီကို လံုးဝလက္မခံျငင္းပယ္ေနပါသည္။ သူတို႔၏ ပထမဆံုးေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ပန္းတိုင္မွာ
အားလံုးအတူတကြဖြံ႔ျဖိဳးျခင္းကိုမလိုလားပါ။ မိမိကိုယ္ အျမန္ဆံုးဖြံ႔ျဖိဳးျခင္း အရွိန္အဟုန္
ကိုလည္း ထိန္းသိမ္းျခင္းမဟုတ္ပါ။ တပါးသူအထူးသျဖင့္တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ေျခလွမ္းကို ဆြဲခ်ထားရန္ပင္ျဖစ္သည္။
မည္မွ်စိုက္ထုတ္ရသည္ျဖစ္ေစ တ႐ုတ္ႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ “ႏွစ္ဖက္ဆံုး႐ံႈးေရး”ကိုလုပ္ေဆာင္ရန္လက္မေႏွးေပ။
အေမရိကန္ကို က်ဆံုးျခင္းအထိမေရာက္လွ်င္ပင္ ရပ္တန္႔လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
အေမရိကန္သည္
တ႐ုတ္၏ေျခလွမ္းကို ဆြဲခ်သည့္အေရးၾကီးဆံုး နည္းပရိယယ္တစ္ခုမွာ “႐ႈပ္ေထြး ျခင္း”ကို ပို႔ကုန္အျဖစ္
ထုတ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုေၾကာင့္ပင္
ေဟာင္ေကာင္ဆူပူမႈအ႐ႈပ္ေတာ္ပံုအတြင္းမွာ ဆႏၵျပျခင္းနည္လမ္းတစ္မ်ိဳးတည္းျဖင့္ ဥပေဒေဘာင္
အတြင္းမွာ ေတာင္းဆိုျခင္းမျပဳေတာ့ပဲ ဤေဟာင္ေကာင္ျမိဳ႔၏ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို
လံုးဝစိန္ေခၚ လိုက္ပါသည္။ အစြန္းေရာက္ဆႏၵျပသူတို႔သည္ ရသမွ်နည္းလမ္းျဖင့္ျမိဳ႔ျပ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို
ရပ္ဆိုင္းသည္အထိ အစိုးရ၏အာဏာစက္ကို တိုက္ခိုက္ၾကျပီး ရဲတပ္ဖြဲ႔၏ဂုဏ္သေရမရွိ ေအာင္ လံုးဝဆြဲခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
ေဟာင္ေကာင္သည္
ျမိဳ႔ျပတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ သူ၏အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေငြေၾကးစင္တာေနရာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ေလေၾကာင္း
သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းႏွင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းတို႔ျဖင့္အတူတကြ တည္ေဆာက္ထားေသာ ျမိဳ႔ျပစီးပြားေရး၏
အသက္ေသြးေၾကာကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ထားပါသည္။ အဆိုပါအားလံုးတို႔သည္ ျမိဳ႔ျပ၏ ေကာင္းမြန္ေသာ
စည္းကမ္းစည္းစနစ္အေပၚမွာအေျခခံထားျပန္ပါသည္။ အစြန္းေရာက္အၾကမ္းဖက္ ဆႏၵျပသမား တို႔က
အထူးအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေဒသ၏အစိုးရ၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔ႏွင့္စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းတို႔ကို စိန္ေခၚျခင္းမွာ
ေဟာင္ေကာင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးစင္တာ၏ေနရာကို တိုက္႐ိုက္ျခိမ္းေျခာက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
အကယ္၍ေဟာင္ေကာင္က
ယင္း၏ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးစင္တာ၏ေနရာဆံုး႐ံႈးခဲ့ လွ်င္ အဆိုပါျမိဳ႔ၾကီးသည္ အေထာက္အခံမဲ့ျဖစ္သြားျပီးစနစ္တစ္ခုလံုးပ်က္ဆီးယိုယြင္းမႈေရာက္ရွိ
ေတာ့မည္မွာ ေရွာင္လြဲ၍ပင္မရႏိုင္ေတာ့ပါ။
အကယ္၍ေဟာင္ေကာင္ပ်က္ဆီးယိုယြင္းခဲ့ပါလွ်င္
အေမရိကန္ႏွင့္အေနာက္တိုင္းတို႔မွာ အက်ိဳးရရွိမွာလည္း မဟုတ္ပါ။ ေဟာင္ေကာင္ႏွင္တ႐ုတ္ျပည္တြင္းပိုင္းကမူ
ေရရွည္ဒုကၡပယ္လယ္ေဝမည္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ပ်က္ဆီးယိုယြင္းျခင္းက တဖန္ေဟာင္ေကာင္၏ ဆူပူမႈအေျခအေနေရရွည္ျဖစ္ေနျပန္လွ်င္
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးစီးပြားေရး ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးပိုမိုတိုးသြားမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ
အေမရိကန္ႏွင့္အေနာက္တိုင္းမွ အင္အားအခ်ိဳ႔တို႔က အလြန္ေတြ႔ျမင္ေစခ်င္ေသာအေျခအေန သာျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
၂။ အဘယ္ေၾကာင့္ေဟာင္ေကာင္သည္
ရန္ကုန္ျမိဳ႔ထိုမွ်မက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေၾကးမံုတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ တူပါသည္ဟု ေျပာဆိုရပါသနည္း။
ပထမဦးစြာ
ယင္းအေျခအေနေအာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အျမင္တစ္မ်ိဳးကိုေလ့လာသံုးသပ္ သင့္ပါသည္။
ယင္းအျမင္က
ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္အေမရိကန္ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲမွ အျမတ္ရရွိႏိုင္သည္ဟု ယူဆေနပါသည္။
အေမရိကန္က တ႐ုတ္အေပၚ အေကာက္ခြန္တိုးျမင့္ေကာက္ခံလိုက္လွ်င္ တ႐ုတ္က သူ၏ထုတ္ကုန္မ်ားအား
အျခားေနရာေဒသသို႔ေျပာင္းလဲပို႔ေဆာင္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ အေမရိကန္၏ အေကာက္ခြန္အတားအဆီးကို
ေက်ာ္လႊား လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဆီမွ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို
ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ရာ ထိုမွအလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ရရွိျပီး စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈကို
ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။
ၾကားရသည္မွာမဆိုးပါ။
အမွန္လက္ေတြ႔မွာ- တ႐ုတ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ကုမၸဏီ စီမံခန္႔ခြဲေရးဦးစီးဌာန
(DICA)ထံ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းႏွင့္အေျခစိုက္စခမ္းတည္ေထာင္ျခင္း
ဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကို စံုစမ္းေမးျမန္းလ်က္ရွိေနပါသည္။ DICA ၏ဒုတိယညႊန္ ၾကားေရးမွဴး
ဦးသန္းေအာင္ေက်ာ္က ေျပာၾကားသြားသည္မွာ-တ႐ုတ္လုပ္ငန္းအေတာ္မ်ားမ်ားတို႔သည္ သီလဝါစီးပြားေရးအထူးဇုန္မွာ
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုိပါေၾကာင္း၊ ထိုေနရာမွာ လွ်ပ္စစ္ႏွင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ မႈအေျခခံအေဆာက္အဦး
ျပည့္စံုလ်က္ရွိေနပါေၾကာင္း၊ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ သီလဝါစီးပြားေရး အထူးဇုန္မွာ ကုမၸဏီေပါင္း(၉၄)ခုရွိေနပါေၾကာင္း၊
ထိုအထဲမွာတစ္ခုတည္းေသာ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္း (Lu Tha)သာလွ်င္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွ ျဖစ္ပါေၾကာင္းစသည္ျဖင့္
ေျပာၾကားသြားပါသည္။
တ႐ုတ္ဖက္မွ
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ ဆႏၵရွိေနျပီး ျမန္မာဖက္ကလည္း ျပည္ပရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈကို လိုအပ္ေနေသာ္လည္း
တ႐ုတ္အေမရိကန္ဆက္ဆံေရးႏွင့္ႏိုင္ငံတကာအေျခအေနအေၾကာင္းကို နက္နဲစြာ နားလည္ျခင္းမရွိခဲ့လွ်င္
ယင္းရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို အေကာင္အထည္ေဖၚေဆာင္ရန္ မလြယ္ကူ လွေၾကာင္းကို သင္နားလည္ေတြ႔ရွိ
သြားမည္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္၏ေနာက္ဆံုးရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တ႐ုတ္၏အရွိန္ႏႈန္းကို ဆြဲခ်ရန္ျဖစ္ေနပါသျဖင့္
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားလွ်င္လည္း ရပ္ဆိုင္းမည္မဟုတ္ေပ။ အေမရိကန္ႏွင့္
မည္သည့္ႏိုင္ငံအၾကား ဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္မွာ စိုးရိမ္၍ လက္ေႏွးရပ္ဆိုင္းလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ျမန္မာႏိုင္ငံက
အေမရိကန္အား ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံထက္ပိုမိုရင္းႏွီးလိမ့္မည္ဟု စိတ္ကူး ယဥ္ေနမည္
လား။ သမိုင္းကိုျပန္လည္လွန္ၾကည့္လွ်င္ပင္ သိႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္သည္ ဘယ္ေသာအခါမွ်
ျမန္မာႏိုင္ငံကိုမိတ္ေဆြဟု မသတ္မွတ္ခဲ့ပါ။ ယင္းႏွင့္ဆန္႕က်င္၍ ႏွစ္ေပါင္းဆယ္စုႏွစ္
အေတာ္မ်ားမ်ားအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေမရိကန္၏အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာပိတ္ဆို႔မႈမ်ားကို ခံခဲ့ရပါသည္။
“ေရာင္စံုေတာ္လွန္ေရး၏ဖခင္”ဟု
ေခၚစမွတ္ျခင္းခံရေသာ က်ိအိန္း-ရွဖ္ႏွင့္သူ ၏ “အိုင္းစတိုင္း သုေတသနဌာန”မွာ အေမရိကန္အေနႏွင့္
အျခားႏိုင္ငံ၏ႏိုင္ငံေရးကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္သည့္ နာမည္ၾကီးဌာနပင္ျဖစ္သည္။ အထူး ေျပာလိုသည္မွာ
သူတို႔၏အျပဳအမူစည္းမ်ဥ္းမွာ မည္သည့္ ထင္ရွားျပတ္သားသည့္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မွ်မရွိပါ။
ျပည္ပသို႔“ဆူပူ႐ႈပ္ေထြးျခင္း”ကိုသာ တင္ပို႔ေနပါသည္။ သူတို႔အေနႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ မည္သည့္အစိုးရမဆို
ဆိုးဝါးပါသည္။ ဆန္႔က်င္ရမည္သာျဖစ္သည္။ စြက္ဖက္ခံရမည္သာျဖစ္သည္။ မည္သည့္အစိုးရ၊ မည္သည့္
စည္းကမ္းေသဝပ္မႈမဆိုမွားယြင္းသည္။ ဆူပူ႐ႈပ္ေထြးျခင္း၊ ပဋိပကၡျဖစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲမြဲေတျခင္းစသည္တို႔မွသာ
မွန္ကန္သည္။ အေဝးသို႔ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါ။ Belarus၊ Lithuania၊ အီဒီယိုဗီးယားမွစ၍အီဂ်စ္၊ လီဗ်ား၊ ယီမိန္အထိ
ေနရာတကာမွာ သူတို႔၏အရိပ္ကိုေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ သိသာထင္ရွားေသာလႈပ္ရွားမႈမွာ တူနီးရွာ
မွာျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ “စပယ္ပန္းေတာ္လွန္ေရး”၊ ကလူးဂ်ီးယားမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ “ႏွင္းဆီပန္း
ေတာ္လွန္ေရး”၊ ယူကရိန္းမွာ ျဖစ္ပြါးခဲ့သည့္ “လိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရး”၊Kyrghyzstanမွာ
ျဖစ္ပြား ခဲ့ေသာ“ tulip ေတာ္လွန္ေရး”စသည္တို႔အားလံုးသည္ သူတို႔စီမံခဲ့သည့္ “လက္ရာ”မ်ားသာျဖစ္
ေနပါသည္။
သူတို႔တေတြသည္
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔လည္း စိမ့္ဝင္ခဲ့ပါသည္။
အေနာက္တိုင္းမီဒီယာ၏
ေဖာ္ျပခ်က္ အရသိရသည္မွာ- ရွဖ္ႏွင့္“အိုင္းစတိုင္းသုေတသနဌာန”သည္ ထိုင္းႏွင့္ ျမန္္မာနယ္
စပ္ေဒသမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံေနရာအသီးသီးမွ ေရာက္ရွိလာေသာအတိုက္အခံလူေပါင္း(၃ဝဝဝ)ကို သင္တန္းေပးခဲ့ပါ
ေၾကာင္းသိရသည္။ ထိုအခ်ိန္ကတပ္မေတာ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္
ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။
အေပၚယံၾကည့္လွ်င္အေမရိကန္အဖြဲ႔အစည္းသည္
ျမန္မာမ်ားကိုစစ္အစိုးရ၏ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ မႈကို ဆန္႔က်င္ရန္ ကူညီေပးသေယာင္၊ ဒီမိုကေရစီကိုေထာက္ခံေပးသေယာင္
ထင္ျမင္မိလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ေပၚ လာသည့္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားကို ၾကည့္ပါလွ်င္
ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းက ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။
ထိုေနာက္မွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ဖြဲ႔ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ဒီမိုကေရစီအစိုးရသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးတည္ျငိမ္ရန္၊ စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးရန္၊
လူေနမႈအဆင့္အတန္း ေကာင္းမြန္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လာသည့္အခါမွာ အေမရိကန္ ႏွင့္ယင္း၏အေပါင္းပါ
အေနာက္တိုင္း ႏိုင္ငံမ်ားသည္ အမ်က္ေဒါသထြက္ျမဲထြက္ျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ားကို
ဖယ္ရွားျခင္းမျပဳလုပ္သည္သာမက အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွာေဖြျပီး ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ
ေပးထားသည့္ဂုဏ္ထူးဘြဲ႔ထူးမ်ားကိုပင္ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ပါေတာ့ သည္။ ယခုလိုေျပာတစ္မ်ိဳးလုပ္တစ္မ်ိဳး
အေျပာႏွင့္အလုပ္တျခားစီ ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္ျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဆင္းရဲ႐ႈပ္ေထြးေနျမဲေနေစလိုျပီး
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈကို မ႐ႈစိမ့္မၾကည့္ လိုျခင္းသာ ျဖစ္ေပေတာ့ သည္။ အလြန္ပင္႐ြံမုန္းစရာပင္ေကာင္းလွပါေပသည္။
အနည္းငယ္ဂ႐ုစိုက္ၾကည့္လွ်င္ပင္
ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေမရိကန္ႏွင့္ မပတ္သက္ေစကာမူ တ႐ုတ္လုပ္ငန္းေနာက္ခံရွိသည့္မည္သည့္စီမံကိန္းမဆို
အေနာက္တိုင္း မီဒီယာသို႔ ထည္းမဟုတ္ NGO တို႔၏တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရစျမဲျဖစ္သည္။ အဆိုပါတိုက္ခိုက္မႈမ်ား
ထိုမွ်မက ေကာလဟာလ သြားပုပ္ေလလြင့္ျခင္း အားလံုးတို႔မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုထည္းသာရွိသည္။
အဆိုပါ စီမံကိန္းမ်ားကို ဖိအားေပးရပ္ဆိုင္းပစ္ရန္သာ ျဖစ္သည္။ စီမံကိန္းရပ္ဆိုင္းလိုက္လွ်င္
ျမန္မာအတြက္ မည္သို႔အက်ိဳးရွိမည္နည္း။ လုပ္ငန္းခြင္ရပ္တန္႔လိုက္လွ်င္ ျမန္မာဖြံ႔ျဖိဳးေရး
ဘယ္သို႔ေဆာင္ရြက္မည္နည္း။ ယင္းျပႆနာအားလံုးကို ထိုလူေတြစဥ္းစားမည္လံုးဝမဟုတ္ေပ။
ထိုေၾကာင့္ကေလးဆန္ဆန္
အေမရိကန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တ႐ုတ္ပစၥည္းတင္သြင္း လွ်င္လက္ခံ လိမ့္မည္၊ ဖ်က္လိုဖ်က္စီးမလုပ္ပါဟု
လံုးဝမေတြးထင္ပါႏွင့္။
လူအမ်ားသည္
ကမၻာမွာမွီသင္းေနထိုင္စဥ္ ေရ၊ လွ်ပ္စစ္၊ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔၊ ဆက္သြယ္ေရး စသည့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား
သည္ အမာထည္လိုအပ္ခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါအေျခခံ ပစၥည္းမ်ားခ်ိဳ႔တဲ့ျပတ္လပ္ ေနလွ်င္
ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာမွာ ကပ္ေဘးဆိုက္သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုလူေနမႈ ဘဝဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။
ထုတ္ကုန္ အရင္းအႏွီးမ်ား အဆမတန္ ျမင့္တက္လာမည္ျဖစ္သည္။ လူေနမႈအတြက္ လိုအပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားလည္း
အဆမတန္ေစ်းၾကီးေနေပေတာ့မည္။ ေအာက္အေျခမွာ ေနထိုင္ရသည့္အေျခခံလူတန္းစားမ်ားသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ကင္းမဲ့သည့္နက္႐ိႈင္းသည့္ေခ်ာက္အထဲသို႔ ကန္ခ်သြားသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
အဆိုပါ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္
အခ်ိဳ႔ေသာNGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ျပည္သူလူထုကို စည္း႐ံုးျပီး ဆူပူဆႏၵျပ ေစခိုင္းျခင္းမွာ
စိတ္ရင္းပုပ္ျခင္းဟုပင္ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သူတို႔သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ကာကြယ္ ထိန္းသိမ္းေရး အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္
ေရအားလွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေပးစီမံကိန္းကို ရပ္ဆိုင္းေစသည္။ သို႔ေသာ္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အားေပး
စီမံကိန္းရပ္ဆိုင္း၍ ျမိဳ႔ျပလွ်ပ္စစ္မလံုေလာက္မႈျဖစ္ေပၚလာသည္။ ျပည္သူလူထုအမ်ားအျပားသည္
ဓါတ္ဆီျဖင့္လွ်ပ္စစ္မီးစက္အေသးစားလည္ပတ္ ေမာင္းႏွင္ရပါ ေတာ့သည္။ ေလာင္စာဆီေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ေလထုညစ္ညမ္းမႈကို မည္သူေတြက လာေရာက္ တာဝန္ယူမည္နည္း။ ေသခ်ာသည္မွာ အဆိုပါ NGOအဖြဲ႔အ
စည္းမ်ားကလံုးဝ တာဝန္ယူမည္မဟုတ္ပါ။ အဆိုပါျဖစ္ရပ္မ်ားမွာ သူတို႔တေတြသည္ သားရဲတိ ရစၧာန္မ်ား
ကို“ဂ႐ုစိုက္ျခင္း”၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို “ဂ႐ုစိုက္ျခင္း”စသည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ လူေတြကိုလိမ္ညာျပီး
ျမိဳ႔ေနျပည္သူလူထု လူသားတို႔ ၏လိုအပ္ခ်က္ကိုမူ လံုးဝလ်စ္လွ်ဴ႐ႈေနသည္မွာ ဟန္ေဆာင္မႈသက္သက္သာ
ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
၃။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏အေရးၾကီးဆံုးမွာ
ျပည္သူလူထု၏စားဝတ္ေနေရး လူေနမႈဘဝပင္ျဖစ္သည္။ နားေထာင္ေကာင္းေသာ စကားမ်ားကို အားကိုး၍မရပါ။
အေမွ်ာ္အျမင္ရွိေသာႏိုင္ငံ၏အစိုးရမ်ားသည္ အခြန္ထမ္းမ်ား၏ေငြမ်ားကို အေျခခံအေဆာက္အဦးအေပၚမွာသာ
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရမည္သာျဖစ္သည္။ လမ္ခင္းတံတားေဆာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုျပင္ ေဒသအတြင္းစီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးမႈမွတဆင့္
ကုန္သြယ္ေရး အခြင့္အလမ္းမ်ားကို တိုးျမင့္ေစရမည္။ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားကို
အေထြေထြေဆာင္ရြက္ၾကျပီး ေနာက္ဆံုးစီးပြားေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ လူေနမႈဘဝျမင့္တင္ေရး
ဟူသည့္ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သို႔ အေရာက္ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္
ယခင္ကနယ္ခ်ဲ႔ခံရခဲ့ျပီး ညွင္းပန္းႏိုပ္စက္မႈမ်ိဳးစံုကိုခံခဲ့ရသည့္အင္ အားခ်ိနဲ႔ ေသာႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ဘူး
သည္။ တိုေတာင္းေသာဆယ္စုႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ၾကိဳးပမ္းျခင္းျဖင့္ ကမၻာ့ ဒုတိယစီးပြားေရးအၾကီးဆံုးေသာ
ႏိုင္ငံျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ထိပ္တိုက္ရင္ ဆိုင္ျပီးအ႐ံႈး မခံလိုေပ။ အေၾကာင္းရင္းကိုရွာေသာ္
တ႐ုတ္ႏိုင္ငံက အေမရိကန္ကိုအံတုႏိုင္ျခင္းမွာ တည္ေဆာက္မႈ စြမ္းပကားမွ အင္အားရလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။
တ႐ုတ္သည္ မိမိ၏အေျခခံအ ေဆာက္အဦးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ မိမိကိုယ္ပိုင္ေစ်းကြက္ၾကီးရွိသည္။
မိမိျပည္သူလူထုရွိသည္။ မိမိျပည္တြင္းလိုအပ္ ခ်က္ရွိသည္။ ၾကီးမားသည့္ကုန္ထုတ္လုပ္မႈတိုးတက္မႈကို
က်ားကန္ထားႏိုင္ပါသည္။ ထိုေၾကာင့္ လည္းအေမရိကန္၏ဖိအားေပးျခင္းကို မေၾကာက္မ႐ြံ႔ တြန္းလွန္ႏိုင္ျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။
လက္ေတြ႔တြင္
က်ိအိန္း-ရွဖ္ႏွင့္သူ၏“အိုင္းစတိုင္းသုေတသနဌာန”အတြက္ဆိုလွ်င္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို သူတို႔မျဖိဳႏိုင္
ခဲ့ပါေခ်။ သူတို႔သည္ တိဗက္အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို ထိေတြ႔ဘူးသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ျပည္တြင္းေရးကိုလည္း
နည္းမ်ိဳးစံုးစြက္ဖက္ခဲ့ဘူးသည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ အ႐ံႈးႏွင့္သာရင္ဆိုင္သြားရပါေတာ့ သည္။
ယခုအၾကိမ္ ေဟာင္ေကာင္မွာလည္း ထိုသို႔ပင္ခြၽင္းခ်က္ မရွိ႐ံႈးမည္သာျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ အစိုးရသည္
အစြန္းေရာက္ အၾကိမ္းဖက္သမားမ်ားႏွင့္အေနာက္တိုင္းအဖြဲ႔အစည္းတို႔က ေဟာင္ေကာင္ ကို တ႐ုတ္ဆန္႔က်င္ေရးအုပ္စုအတြင္းသို႔
အေရာက္မခံပါ။ ေဟာင္ေကာင္မွာ ေရရွည္မျငိမ္မသက္ ႐ႈပ္ေထြးေနျပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို
စြက္ဖက္သည့္ စံျပအေျခစိုက္စခမ္းျဖစ္လာသည္ကိုလည္း ခြင့္ျပဳမည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔
ေဟာင္ေကာင္အေျခအေနကို ေလ့လာေနပါသည္။ တ႐ုတ္ အစိုးရအေနႏွင့္ မည့္အခ်ိန္အခါမွာ မည္သို႔ေသာပံုစံျဖင့္
ေဟာင္ေကာင္ အေျခအေနေနသားျပန္လည္ က်ေအာင္၊ ေဟာင္ေကာင္၏ ႏိုင္ငံတကာေငြေၾကး စင္တာေနရာျပန္လည္ထိန္းသိမ္း
လာႏိုင္ေအာင္ မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ေနမည္ကိုသာေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနပါသည္။
တ႐ုတ္၏အေတြ႔အၾကံဳမွာ
ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအဝင္ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအားလံုးတို႔က စံနမူနာယူႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္
ျမန္မာတို႔၏ႏိုင္ငံသာျဖစ္သည္။ အေမရိကန္၏ေပးသနားအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္မေနသင့္ပါ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏
“ရပ္ဝန္း တစ္ခု၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္သြယ္”အဆိုျပဳ ခ်က္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အလမ္းျဖစ္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ “ရပ္ဝန္းတစ္ခု၊ လမ္းေၾကာင္းတစ္သြယ္”၏မူဝါဒမွာ မည္သည့္ႏိုင္ငံၾကီးကိုမွ်
မွီခိုစရာမလိုပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းျပီး အလံုးစံုပါဝင္ျခင္း၊ ဖက္ေပါင္းစံုပါဝင္ျခင္း၊ အတူတကြညိႈႏိႈင္း၊
အတူတကြ တည္ေဆာက္၊ အတူတကြမွ်ေဝ ခံစားဟူသည့္ေဆာင္ပုဒ္မ်ားကို ဆြဲကိုင္ ထားပါသည္။
ရန္ကုန္သည္
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ပထမအၾကီးဆံုးျမိဳ႔ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ အေျခခံေကာင္းမြန္ပါသည္။ အလားအလား လည္းေကာင္း
ပါသည္။ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈျပန္ဆပ္ႏိုင္စြမ္းျမင့္မားပါသည္။ ေပၚလစီခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္၊ အေျခခံ
အေဆာက္အအံုခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္၊ ကုန္သြယ္ေရးခ်ိတ္ဆက္၊ရင္းႏွီးေငြခ်ိတ္ဆက္၊ ျပည္သူစိတ္ႏွလံုးသားခ်င္း
ခ်ိတ္ဆက္၊ တန္းတူရည္တူအျပန္အလွန္အက်ိဳး ျပဳဟူသည့္မူဝါဒကို ဆြဲကိုင္ထားပါသည္။ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးျခင္း
နည္းျဖင့္ အေျခခံအေဆာက္ အဦးေဆာက္တည္ျခင္း၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းဖန္တီးျခင္း၊ ျပည္သူလူထုလူေနမႈ
ဘဝျမင့္တင္ျခင္း၊ ရထားလမ္း ေဆာက္လုပ္ျခင္း၊ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းေဆာက္တည္ျခင္း၊ ျမိဳ႔သစ္ေဆာက္တည္ျခင္း
စသည့္ စီမံကိန္းမ်ားျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကိုပိုမိုတိုးတက္သာယာေသာ ျမိဳ႔ၾကီးတစ္ျမိဳ႔ျဖစ္
ေအာင္ေဆာက္တည္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ကိုေဆာက္တည္သည့္ျဖစ္စဥ္အတြင္း အလုပ္အကိုင္သစ္မ်ားဖန္းတီးႏိုင္ျခင္း၊
ျပည္သူ လူထုဝင္ေငြတိုးပြါးျခင္း၊ ျပည္တြင္းလိုအပ္ခ်က္ကိုတိုးျမင့္ႏိုင္ျခင္း စသည့္စီးပြားေရးဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈမ်ားကို
ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္မည္ျဖစ္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံအမွန္တကယ္တိုးတက္လာႏိုင္မည္ျဖစ္ျပီး ရန္ကုန္ျမိဳ႔၏
အနာဂတ္လည္း ပိုမိုသာယာ ဝေျပာ လာမည္ျဖစ္ပါသည္။
တခ်ိန္ထည္းမွာေဟာင္ေကာင္၏မျငိမ္မသက္မႈသည္လည္း
သတိေပးေခါင္းေလာင္း တီးလိုက္သလို ျဖစ္ေနပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ေနစဥ္
“႐ႈပ္ေထြးမႈ”ကို ပို႔ကုန္ ထုတ္ေပးေနသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ကိုလည္း အစဥ္အျမဲသတိရွိေနရန္လိုအပ္
ပါေၾကာင္းတိုက္တြန္း အၾကံျပဳလိုက္ပါေတာ့သည္။
